AF’lu hastalarda, tüm hastalara güvenle uygulanabilecek etkili bir antiaritmik ajan mevcut değildir. Bu nedenle ilaç seçimi öncesi hastaların ayrıntılı olarak değerlendirilerek bazı faktörlerin gözönüne alınması hayati önem taşır. Yapısal kalp hastalığı varlığı, türü ve derecesi ilk belirlenmesi gereken faktördür. Ayrıca, tüm hastalarda öncelikle, AF gelişimini kolaylaştıracak faktörler ve hastalıklar uygun şekilde tedavi edilmelidir.

Eşlik eden hiçbir hastalığı olmayan idiopatik AF’lu hastalarda, etkinlikleri kanıtlanmış olan propafenon, flekainid ve sotalol gibi ajanlar güvenle kullanılabilirler. Ritm bozukluğunun gelişiminde sempatik hiperaktivitenin sorumlu olduğu durumlarda beta blokerler atakları önleyebilir. Vagal AF’u olanlarda, belirgin parasempatolitik özelliği olan dizopiramid ilk tercih edilmesi gereken seçkin bir ilaçtır.

Kalp yetmezliği ya da önemli sol ventrikül sistolik fonksiyon bozukluğu olan hastalarda, altta yatan yapısal kalp hastalığına ve elektrolit bozukluklarına bağlı olarak proaritmi riski yüksektir. Çeşitli çalışmalarda, amiodaron ve dofetilide’ın bu durumlarda hem etkin, hem de güvenilir olduğu gösterilmiştir. Bu nedenle kalp yetmezlikli hastalarda sadece bu ajanların kullanılması, güvenilir olduğu kanıtlanmayan ve proaritmi riski nedeniyle ölümcül sonuçlara yol açabilecek diğer antiaritmiklerin kullanılmaması önerilmektedir. Bu ilaçlara dirençli olgularda, farmakolojik olmayan tedavi yöntemleri değerlendirmeye alınabilir.

Koroner arter hastalığı varlığında, beta blokerlerin sinüs ritminin devam ettirilmesinde sınırlı bir etkinliği vardır. Bu nedenle uygun olgularda ilk seçenek olarak denenebilirler. Hem amiodaron, hem sotalol koroner arter hastalığında güvenli ve etkili antiaritmiklerdir ve koroner arter hastalıklı olgularda ilk akla gelen seçeneklerdendir. (58-60). Bu ajanların etkisiz kaldığı durumlarda, miyokard infarktı sonrası mortaliteyi arttırmadığı gösterilmiş olan dofetilide kullanılabilir. Flekainid ve propafenonun bu durumda kullanılmamaları önerilmektedir.

Sol ventrikül hipertrofisi olan hipertansif hastalarda torsades des pointes gelişme riski yüksek olduğundan QT uzamasına yol açan Sınıf Ia antiaritmik ajanlar bu grupta kullanılmamalıdır. Sınıf Ic antiaritmik ajanlardan propafenon ve flekainid bu durumda ilk seçilmesi gereken ajanlardır. Dirençli olgularda amiodaron ve sotalolün de dikkatli olarak kullanılabileceği bildirilmektedir.